Wat heeft een behoefte met boosheid te maken?
De kern van alle boosheid is een behoefte die niet wordt vervuld.
Marshall B.Rosenberg
Wanneer worden mensen boos? Als ze gekwetst worden, als iemand hen iets aandoet of woorden zegt die pijn doen. Ik zeg altijd, dat niemand mij kan kwetsen. Mensen doen mij wel pijn, maar in mijn hoofd weet ik dat deze mensen zelf een probleem hebben. Conflicten horen bij het leven en zorgen voor dynamiek. Datgene wat je nodig hebt om te schakelen, om de regie over te nemen. Als mensen over je grenzen gaan, dan is het belangrijk, dat je het hen vertelt. Kinderen leren op de basisschool al snel het woordje STOP te hanteren. Wil niet zeggen, dat de ander stopt als je dat vraagt of zegt. Dat is vervelend, dan gaan ze ver over je grenzen heen. Gevolg of vechten of vluchten.
boosheid is helmaal uit zijn balans geraakt vanwege juristen die er een zooitje van maken. Veroordelen als jij jezelf verdedigt, etc. Zij zeggen, bewijs maar dat het niet aan jou ligt. Hier kan ik zo ontzettend boos over worden en in mijn boosheid wens ik vaak de ander de hel toe. Ik maak gebruik van harde woorden in plaats van fysiek erop los te meppen. Harde woorden welke ontstaan als ik voel dat mij onrecht wordt aangedaan. De behoefte die ik heb is geliefd te zijn, liefdevol samenzijn. Dat is mijn kern en daar wijk ik weleens van af als ik boos ben. Dan ben ik niet liefdevol. Dat is mijn paradox. Liefdevol willen zijn en niet liefdevol reageren.
Bond tegen vloeken maken zich druk om gevloek tegen te gaan. Deze groep mensen begrijpen niets van het leven. Ieder mens heeft een grens en kan zich verweren. Als dat gepaard gaat met een vloek, dan is dat mild te noemen. Mensen die agressief worden, vooral fysiek, hebben een groter probleem. Laat dan maar een vloek horen, ook al is het een zwaktebod. Leden van de Bond tegen vloeken worden hysterisch, misselijk als ze een vloek horen. Zij worstelen met het leven. Dat wij met elkaar beter anders om kunnen gaan is duidelijk, echter zolang de mens leeft is het nog nooit gelukt om geen boosheid nodig te hebben.
Je bent namelijk nooit zomaar boos. Iets wordt je aangedaan of een bepaalde behoefte wordt niet vervuld. Een baby huilt van woede en leert later de woorden te onthouden die bij boos zijn horen. Dat krijgen ze voorgespiegeld door onze hele maatschappij. We moeten niet roomser worden dan de paus. Deze man vloekt ook als hij met een hamer op zijn duim slaat. Dat zit in de mens ingegoten. Heeft hij van God gekregen. Dan mag je dat ook gebruiken.
Boosheid omzetten in agressie naar een ander heeft geen enkele zin. Dat is laf en zwak. Dat zelfde geldt voor bendes, jongeren die zich vervelen en willen vernielen, willen slaan, willen verkrachten, willen oorlog voeren. Deze sporen inderdaad niet. Wat zou hun behoefte nu kunnen zijn? Welke wordt bij hen niet vervuld?
Helaas ligt bij hen vaak de schuld bij hun opvoeding, waar ze wonen en met wie ze omgaan. Iedere baby heeft verzorging en liefde nodig. als je dat goed doceert dan zal het kind geen behoefte hebben om anderen kapot te maken. En zo is dit thema over de kern van alle boosheid slechts een miniscuul oordeel geworden van iets wat veel groters is. De bron ligt in ons brein.
